اثر افزایش ظرفیت آب‌بندان ها‌ بر میزان تولید و درآمد ناخالص برنج در اراضی شالیزاری

تالاب یا آب­بندان در استان مازندران نقش مهمی در تأمین آب موردنیاز بخش وسیعی از اراضی شالیزاری دارند. این سازه‌های بومی علاوه بر تأمین آب مصرفی، نقش مهمی در تغذیه آب زیرزمینی و جلوگیری از افت تراز سطح آب زیرزمینی ایفا می­کنند. لذا حفظ و نگهداری و بازسازی آن‌ها بسیار مهم است. تحقیق حاضر در طی دو سال (1390 و 1391) انجام گرفت که در آن با بررسی تصاویر ماهواره­ای مربوط به استان مازندران و مشاهده نقشه پراکندگی آب‌بندان ها، محدوده­ای از زیر حوضه آبخیز سجاد رود با داشتن حدود 40 آب­بندان، انتخاب گردید. در پژوهش حاضر عملکرد تولید و درآمد ناخالص اراضی شالیزاری که از آب‌بندان تغذیه می‌شدند برآورد گردید. لذا 4 آب­بندان به‌عنوان تیمار انتخاب شد و برای هر آب­بندان سه کرت به­عنوان تکرار موردبررسی قرار گرفت و از نتایج به‌دست‌آمده برای کل آب­بندان های محدوده طرح استفاده شد. بر مبنای نتایج به‌دست‌آمده، لایروبی و بهسازی کلیه آب­بندان­های منطقه از 1 تا 2 متر میزان توسعه 222 تا 443 هکتار از اراضی شالیزار را داشت. ضمناً این افزایش منجر به تولید 1843 تا 3686 تن شلتوک شد که افزایش درآمد ناخالص از 18567 تا 37134 میلیون ریال را در برداشت.